W cieniu drzew, obok plebani siedzi Jezus Frasobliwy. Podparł ręką głowę i zamyślony w świat spogląda….  Jezus Frasobliwy od niedawna zamieszkał pomiędzy pniami starego świerka. Wizerunek umęczonego i zadumanego nad człowieczym losem Jezusa, wykonał pan Tomasz Sawicki i za to składamy mu ogromne słowa uznania i podziękowania.

Z pomysłem przyszli panowie z tak zwanego „kółka remontowanego”. Wypatrzyli i przygotowali miejsce i daszek chroniący Jezusa przed deszczem, bo jak użalał się poeta był „bez parasola”. Posadzili Go pomiędzy czterema pniami niezwykłego, kilkudziesięcioletniego, wielopiennego drzewa, za co wypada być im wdzięcznym.

Przejmujący widok umęczonego Jezusa niech pomoże nam dostrzec w Bogu Jego nieskończoną miłość, która nie cofnęła się przed tak ogromną ofiarą. Pamiętając o tym, możemy mieć pewność, że wszelkie troski przyniesione przed udręczone oblicze Chrystusa Zamyślonego znajdą miejsce w sercu cierpiącego Króla.

Stojąc pod figurą nie tylko my patrzymy na Świątka, ale i On patrzy na nas. Jego spojrzenie wydobywa – jak twierdził Józef Tischner – „nieoczekiwane uczucia, nastroje, myśli. Kto się spieszy pyta: gdzie się spieszy i po co? Kto się gniewa staje naprzeciw swego gniewu i pyta: po co?” . Dotykające zamyślenie Chrystusa Frasobliwego niech rozbudza w nas bardziej pytania, niż udziela nam gotowych odpowiedzi.   

Wiersz Jana Twardowskiego „Modlitwa”:

Jezu Frasobliwy

na przekór wszystkim

bez parasola na deszczu

z gołymi kolanami

słaby bo bezstronny

nieśmiały jakby debiutował wierszem

z prośbą o prostotę

samotny bo spokrewniony ze światem

pewnie martwią Cię ludzie

którzy są jak katechizm

na każde pytanie

muszą mieć koniecznie odpowiedź.