Historia

Wieś Bolesław nabył na własność Marcjan Chełmski – dworzanin króla Zygmunta Starego, chorąży ziemi krakowskiej. Bolesław pozostaje w rękach Chełmskich przez prawie sto lat.

Marcjan Chełmski Ścibor, herbu Ostoja (1537-1641), wybudował w miejscu zwanym ,,Kopiec” prywatną kaplicę dworską, będącą początkiem przyszłego kościoła parafialnego. Z myślą o utworzeniu samodzielnej parafii wystąpili Aleksander i Teresa z Firlejów Konarskich Romiszewscy - dziedzice Bolesławia, Mstowa, Januszowic i innych dóbr. Rozbudowali oni kościółek i wyposażyli, m. in. w dzwon. Podniosły zamiar Romiszewskich po ich śmierci spełnia ich córka Zofia, która wraz z mężem Hilarym Moszyńskim przekazując swoje dobra, przyczyniła się do powstania samodzielnej parafii. W murze starego cmentarza znajduje się tablica erekcyjna starego kościoła z 1627 roku.

Powstaje cmentarz przy kościele.

Staraniem Romiszewskich, ówczesnych właścicieli Bolesławia powstała parafia Bolesław. Zasadniczymi argumentami za jej utworzeniem były: granica zaboru na Białej Przemszy oraz częste wylewy rzeki utrudniające dojście do kościoła parafialnego w Sławkowie. W 1797 roku komisja biskupia odnotowała, że kościół był przykryty dachówką, wewnątrz znajdowały się trzy ołtarze. Główny poświęcony był Niepokalanemu Poczęciu NMP, boczne: św. Józefowi oraz Ukrzyżowaniu Pana Jezusa. Długość prezbiterium wynosiła 11 łokci (ok. 6,5 m) i szerokości 13 łokci (ok. 7,5 m). Szerokość nawy 26 (ok. 15 m.) i długości 14 łokci (ok. 9 m.). Zakrystia była wielkości 8 na 6 łokci (4,6 / 3,5 m.). Był więc to kościółek jednonawowy z prezbiterium wraz z zakrystią. Wzmianki wcześniejsze opisywały, iż posiadał mury kamienne, był sklepiony, wzmocniony czterema żelaznymi ankrami, a jego posadzka wysadzana była kamieniami. Kościół posiadał kopułę o jednej sygnaturze. Do kościoła prowadziła droga przez cmentarz. Dzisiaj jest tam brama, która stanowi wejście na stary cmentarz od strony nowego kościoła. W kolejnych latach kościół rozbudowano. Według spisu inwentarza z 1836 roku wewnątrz kościoła oprócz trzech wymienionych wyżej ołtarzy był jeszcze jeden pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej. Sama świątynia była murowana i wzmocniona szkarpami z wyniosłą dzwonnicą na przedzie. Kościół w takim stanie przetrwał do około 1906 roku. Ze starego wyposażenia kościoła prawdopodobnie nic nie pozostało. Część sprzętów została przekazana do kościołów w Łosieniu i w Błędowie, jednak uległy zniszczeniu w latach trzydziestych XX wieku.

Kościół w Bolesławiu, widokówka z nakładu Spółdzielni ,,Społem” w Bolesławiu, druk Zakłady Reprodukcyjne ,,Kropol” w Krakowie (z arch. Zbigniewa Strasia).

6 Listopada 1798 roku biskup krakowski wydał akt erekcyjny dla nowej parafii w Bolesławiu. Ustalono, iż będzie ona pod wezwaniem św. Michała Archanioła. W kościele parafialnym złożono relikwie św. Męczenników Felicjana i Jacentego, a wystawienie Najświętszego Sakramentu ustalono na trzecią niedzielę, w dzień św. Michała Archanioła i w dniu św. Barbary po mszy solennej.

Proboszcz parafii ks. Józef Jeleń sprowadził trzy dzwony z Londynu - ,,Jozephus”, ,,Romanus”, ,,Felix”.

8 grudnia 1890 r. –powstał komitet budowy nowego kościoła. Budowa nowego kościoła w Bolesławiu odegrała poważną rolę w życiu mieszkańców parafii. Tu zrodził się ruch kulturalny, którego zaczątkiem było to przedsięwzięcie. Chętnie organizowano się wokół społecznych celów, tym bardziej, że zaborca nie dopuszczał do działalności jakichkolwiek organizacji politycznych. Bolesław szczycił się także wiekowymi tradycjami górniczymi i hutniczymi, które były przyczyną napływu ludzi otwartych na sprawy przemysłowo – kulturalne. W 1891 roku w celu zatwierdzenia lokalizacji kościoła przyjechał biskup kielecki ks. Tomasz Teofil Kuliński.

23 maja ks. Hipolit Łapinkiewicz ze Sławkowa poświęcił kamień węgielny pod budowę nowego kościoła.

Zakończono budowę kościoła w stanie surowym. Kościół zbudowany w stylu neogotyckim w/g projektu architekta gubernialnego Franciszka Ksawerego Kowalskiego z Kielc pod nadzorem inżyniera Klejberga, przez firmę Ludwika Klimy z Kielc.

Ukończono tynkowanie i wystrój kościoła. Wystrój rzeźbiarski wykonał Paweł Turbas z synem Władysławem i grupą miejscowych cieśli i artystów. Wystrój malarski według projektu Aleksandra Mroczkowskiego wykonał Bronisław Grzywacz. Obrazy ścienne wykonał Władysław Talaga.

Ogromny wysiłek parafian, którzy nie szczędzili pracy rąk własnych i pieniędzy, został uwieńczony konsekracją kościoła 26 maja.. Ustalono, że świątynia będzie pod wezwaniem ,,Matki Bożej Macierzyńskiej”. Uroczystej konsekracji dokonał ks. Tomasz Teofil Kuliński, biskup kielecki.

Postawiono organy firmy Braci Rieger opus 1371.

Rozebrano mury starego kościoła p.w. św. Michała Archanioła (1627-1942).

1957-1975. Najtrudniejszy okres w dwusetnej historii parafii. W skutek nieporozumień w parafii nastąpił jej rozłam. Powstała parafia Kościoła Polskokatolickiego. Niesnaski i zamieszanie wśród parafian i księży doprowadziły do tego, że po raz pierwszy w dziejach kościoła, 23 czerwca 1957 roku w świątyni nie odprawiono niedzielnej mszy świętej. Od 1 września 1957 roku kościół dostał się pod zarząd parafii Polskokatolickiej. Wierni Kościoła Rzymskokatolickiego przez wiele lat modlili się w kaplicach w Tłukience, Laskach oraz w kaplicy cmentarnej przedłużonej o namioty na nowym cmentarzu. Tu odbywały się wszystkie posługi religijne. W pewnych okresach modlono się w domach prywatnych w Bolesławiu - Ćmielówce i w Krzykawie.

27 sierpnia, w drodze do Smardzowic, na koronację obrazu Matki Bożej, zatrzymał się w Bolesławiu ks. Stefan kardynał Wyszyński, prymas Polski. Na cmentarzu, przy namiocie, celebrował Mszę św. oraz wygłosił homilię.

W Polsce odbywa się peregrynacja obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Obraz w Bolesławiu przebywał od 11 do 14 sierpnia. W niedzielę 12 sierpnia podczas Mszy św. homilię wygłosił metropolita krakowski kardynał Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II.

październik – Po długich staraniach wyrokiem sądu kościół został odzyskany. Odnowiono polichromię i odmalowano część wnętrza kościoła.

Po odzyskaniu świątyni w październiku 1973 roku, wierni rzymskokatoliccy czynili starania o ponowne nawiedzenie obrazu Czarnej Madonny. Biskupi kieleccy zwrócili się z prośbą do księdza biskupa ordynariusza diecezji włocławskiej, aby po zakończeniu uroczystości nawiedzenia przekazał obraz do Bolesławia przed przyjęciem go przez diecezję Płocką. 31 października 1975 roku do Bolesławia przybyli wszyscy trzej biskupi kieleccy. Odbyły się drugie tygodniowe misje prowadzone przez OO. Cystersów. Przybył też na uroczystości, po raz drugi ks. kardynał Karol Wojtyła.

Staraniem ks. proboszcza Tadeusza Maja, wystawiono nowy mur wokół kościoła.

Z inicjatywy ks. proboszcza Tadeusza Maja zbudowano kaplicę przedpogrzebową obok kościoła.

Z inicjatywy ks. proboszcza Zygmunta Paszewskiego odnowiono ołtarz główny, ambonę, ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej i Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Odnowiono ołtarz św. Barbary.

W kwietniu przywieziono do kościoła relikwie św. Faustyny Kowalskiej.

W czerwcu przywieziono do kościoła relikwie św. Ojca Pio.

24 kwietnia ks. biskup Adam Śmigielski podczas uroczystej mszy świętej poświecił nowy ołtarz Miłosierdzia Bożego.

Odnowienie ołtarza Najświętszego Serca Pana Jezusa.

4 czerwca – uroczyste obchody setnej rocznicy konsekracji rzymskokatolickiego kościoła p.w. Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny i św. Michała Archanioła w Bolesławiu.