Bieżące wydarzenia

'Z otchłania wołamy do Ciebie,

Ojcze i Synu, i Duchu Święty.

Ufającym Tobie

I oczekującym na Ciebie

Przebacz grzechy i nieprawości, 

I użycz nam

Beskrzydłym,

Upadłym 

I niespełnionym 

Mocy ciążenia

Ku niebu, 

I zbaw dusze nasze, 

Które szeleszczą jak nietoperze

W rozpadających się domach 

Naszych kalekich ciał.

 

Pozwól nam z naszych modlitw

Zbudować dla Ciebie katedrę, 

Zastygłą

W kształcie strzelistych dłoni

Złożonych 

W gotyckim geście

Błagalnym, 

W którym lęk idzie w zawody z zachwytem

Nad Twoją wszechdoskonałościa,

Trójco nieprzenikniona.

 

Wszystko, co jest odsłonione

Przeczy Tobie,

Wszystko, co jest na powierzchni,

Jest zwątpieniem o Tobie,

Wszystko, co jest ujawnione

Jest urojeniem o Tobie,

Pustym nazwaniem

Które nas mami

Swoją zwodniczą mielizną,

O, Trójco,

Potrójny tronie mądrości!

 

Z otchłani naszej niewiedzy

Wołamy do Ciebie, 

Dziekując za wszystko, 

Czego nie ujawniłeś,

I co zakryłaś, 

I co utaiłaś

Wcielona i nieodgadniona

Tajemnico, 

Pocieszycielko zmęczonych.

 

Oto jest owoc modlitwy.' 

                Roman Brandstatter 

 

W dniu 1. maja na Wawelu, w ramach nowenny do św. Stanisława, miała miejsce inauguracja obchodów święta pracy w nowym wydaniu. Tak przynajmniej myślą niektórzy z mieszkańców ziemi olkuskiej, szczególnie ci z Olkusza się wywodzący. Ta inauguracja zbiegła się w czasie z zamknięciem kopalni „Pomorzany” i tym samym likwidacją górnictwa cynkowo-ołowiowego w Polsce. Głównym inicjatorem-organizatorem przedsięwzięcia był Franciszek Rozmus.

Uroczystej mszy świętej i nabożeństwu przewodniczył ordynariusz diecezji gliwickiej, bp Jan Kopiec, który od czasu swoich święceń kapłańskich, a więc od 49. lat corocznie w dniu 1. maja przybywa do katedry na Wawelu, aby przy sarkofagu św. Stanisława się modlić. Kazanie rozpoczął od przypomnienia, że św. Stanisław uczy nas prawdziwego ładu i porządku. Zwracał uwagę, że dróg budowania ładu i porządku w społeczeństwie jest wiele. Od budowania zrębów edukacji i kultury po szacunek do pracy. „Św. Stanisław rozumiał, że trzeba być bezkompromisowym jeśli chodzi o prawdę, jeśli chodzi o budowanie nowego porządku” – mówił biskup gliwicki nawiązując tym samym do właśnie podjętej próby świętowania po nowemu pierwszomajowego dnia, zauważając przy tym, że na tej drodze jest wiele trudności, ale Jezus zachęca do wytrwałości i wierności. Twierdził, że św. Stanisław nie obdzielał splendorem tylko swojej stolicy i zamieszkującej Małopolskę zbiorowości, ale był tym, który czuł odpowiedzialność za budowanie nowego ładu i porządku w całym ówcześnie żyjącym społeczeństwie. Powracając w myślach do dnia 1. maja stwierdził, że przynajmniej od początku XX wieku mamy rozwiniętą pamięć, a nawet kult tego, co wiąże się z ludzką pracą. I tutaj przywołał postać św. Józefa, który według niego, jako robotnik jest objawieniem potrzebnego nam nowego wymiaru charyzmatu pracy, jest zwiastunem troski o to, aby praca świadczyła o godności człowieka. Biskup w wygłoszonym kazaniu ujawnił, że pochodzi z Bytomia miasta obecnie należącego do dzielnicy śląskiej, które jednak do początku XIX wieku pod względem kościelnym było częścią diecezji krakowskiej. Nawiązując do obecnych w katedrze olkuskich górników wspomniał, że w Bytomiu już w końcu XIII wieku powstawały pierwsze stowarzyszenia gwarków, górników, którzy zajmowali się już wtedy wykopywaniem rudy galmanu (?) i srebra, a więc tych wszystkich bogactw, które się przyczyniały do wzbogacenia tamtejszej społeczności. Przy sarkofagu patrona Polski prosił o dojrzałość naszą i uczciwość, by ten ład i porządek obecnie budowany uwzględniał możliwość uszlachetniania każdego człowieka.

W ceremonii brał udział będący na stanie bolesławskiej parafii sztandar z 1904 roku reprezentujący górników kopalni „Bolesław”. Sztandar wzbudzał zachwyt wśród uczestników, księży sprawujących koncelebrę, katedralnych przewodników a także wśród przypadkowych obserwatorów. Podziwiając jego piękno, spore grono osób mogło się przekonać o wartości tego dzieła sztuki, bezcennego zabytku, jakiego trudno szukać w innych parafiach. Szkoda, że tylko ten jeden reprezentował tutejszą społeczność górniczą i bolesławską parafię w tym zorganizowanym przez Olkusz wydarzeniu. Pozostałych trzech nie było komu wynieść i przetransportować. Tym większe słowa uznania w tym momencie należą się panom: Jankowi Liszce i Stanisławowi Nawarze. A dodać wypada, że w tych pierwszomajowych obchodach święta pracy uczestniczyło szereg ważnych osobistości, między innymi minister w Kancelarii Prezydenta RP, Wojciech Kolarski, który odczytał specjalnie na tę uroczystość wystosowany list od prezydenta.

Autorem niepodpisanych zdjęć jest Franciszek Rozmus

Pokaż pozostałe

9 maja 2021 roku, już kolejny raz nasza świątynia stała się miejscem niezwykłej uroczystości.  Kawalerowie i Damy Orderu Św. Stanisława Komandorii Zagłębiowskiej przeżywali tu swoją Inwestyturę. Uroczystość rozpoczęła Msza  św. o godz. 12.15. Przewodniczył jej i Słowo Boże wygłosił. Kanclerz Kurii Sosnowieckiej ks. dr Mariusz Karaś. Razem z nim koncelebrował miejscowy ks. proboszcz. Po zakończeniu Eucharystii rozpoczęła się druga część  -Inwestytura.  Zgromadzonych gości powitał Komandor Henryk hr. Nowina Bebak. Orkiestra ZGH Bolesław wykonała pieśń „Witaj , majowa jutrzenko” –pieśń, która zawsze towarzyszy inwestyturom. Następnie ks. Kanclerz poświęcił insygnia, którymi udekorowani mieli zostać tegoroczni mianowani.

Kapituła Orderu na posiedzeniu w dniu 17.03.2021 r. po wnikliwym rozpatrzeniu kandydatur zatwierdziła listę osób, które dziś zostały honorowane Orderem Św. Stanisława:

Order II klasy otrzymali: mgr Bogumił Sobczyk, mgr inż. Krystyna Kowalewska

Podwyższenie klasy Orderu –Prof. Joanna Heyman –Sawade

Order III klasy –Krzyż Komandorski : mgr Wanda Cieślik i jednostka OSP Laski

Pokaż pozostałe

Nasz parafialny Grób Pański 

 

Pokaż pozostałe

 

                

            

 

W Środę Popielcową katolicy rozpoczynają czterdziestodniowy post. Liczba 40 stanowi w Piśmie Świętym wyraz pewnej dłuższej całości, czasu przeznaczonego na jakieś konkretne zadanie człowieka lub zbawcze działanie Boga. W Wielkim Poście Kościół odczytuje i przeżywa nie tylko czterdzieści dni spędzonych przez Jezusa na pustyni na modlitwie i poście przed rozpoczęciem Jego publicznej misji, ale i trzy inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzieści dni powszechnego potopu, po których Bóg zawarł przymierze z Noem; czterdzieści lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzieści dni przebywania Mojżesza na Górze Synaj, gdzie otrzymał on od Jahwe Tablice Prawa.

Okresy i dni pokuty są w Kościele katolickim specjalnym czasem ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak post i jałmużna, braterskiego dzielenia się z innymi, m.in. poprzez inicjowanie dzieł charytatywnych i misyjnych. Z liturgii znika radosne 'Alleluja' i 'Chwała na wysokości Bogu', a kolorem szat liturgicznych staje się fiolet. Istotą pozostaje przygotowanie wspólnoty wiernych do największego święta chrześcijan, jakim jest Wielkanoc.

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa przygotowanie do świąt Zmartwychwstania trwało tylko czterdzieści godzin. W późniejszym czasie przygotowania zabierały cały tydzień, aż wreszcie ok. V w. czas ten wydłużył się. Po raz pierwszy o poście trwającym czterdzieści dni wspomina św. Atanazy z Aleksandrii w liście pasterskim z okazji Wielkanocy z 334 r.

Tradycyjnemu obrzędowi posypania głów popiołem towarzyszą w Środę Popielcową słowa: 'Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz' albo 'Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię'.

Sam zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty znany jest w wielu kulturach i tradycjach. Znajdujemy go zarówno w starożytnym Egipcie i Grecji, jak i u plemion indiańskich oraz oczywiście na kartach Biblii, np. w Księdze Jonasza czy Joela.

Liturgiczna adaptacja tego zwyczaju pojawia się jednak dopiero w VIII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W następnym wieku papież Urban II wprowadził ten zwyczaj jako obowiązujący w całym Kościele. Z tego też czasu pochodzi zwyczaj, że popiół do posypywania głów wiernych pochodził z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedzającego roku.

 (fragmenty artykułu zamieszczonego na stronie www.gosc.pl )

 

 

 

Miło nam obserwować postępy, a nawet sukcesy naszych dobrych znajomych. Takim z pewnością można nazwać Antoniego Zimnala z Sosnowca. Trzykrotnie  brał udział w  'naszym' Konkursie Piosenki i Pieśni Patriotycznej. Zawsze nagradzany, a ostatnio zdobył Grand Prix tego konkursu. Cały czas rozwija swój talent. Nagrany w Operze Śląskiej w Bytomiu teledysk z wykonaniem kolędy 'Kołysanka Józefa' nie tylko to potwierdza, ale być może zapowiada wielka karierę. Tego mu właśnie życzymy. A oto jego wykonanie z pozdrowieniami dla całej parafii. 

Nie często w ostatnich latach, mogliśmy patrzeć na nasz kościół w takiej zimowej perspektywie. Postanowiłem więc, tę wręcz bajkową scenerię kościoła i cmentarza, utrwalić  i zatrzymać migawką obiektywu. Piękny -zarówno w nocy jak i w dzień. Prawda?

A oto odpowiedź na reportaż zdjęciowy.

 

Zimowe fotografie...

zdjęcia cudne ..., bajecznie zimowe ...,
trudno to wyrazić jakimkolwiek słowem,
- Kościół puchem otulony i taki bajkowy,
odleciały wszystkie wrony ..., umilkły podkowy ...,

odjechały, z rżeniem, sanie ... i nie ma ..., a żal ...
zaczął, ponoć, się karnawał ..., ale gdzie ten bal ...
świerki śniegiem przystrojone w równym korowodzie,
tak dostojnie powiedzione - polonez na chłodzie ...

ale ludzi tu nie widać ... - taki to już czas ...
śnieżny półmrok piękna przyda i otuli nas ...
tylko Jezus Frasobliwy - czy nieporuszony?...,
zamyślony ... i cierpliwy ... nie ściąga korony ...

groby śniegiem przysypane ..., ale pamięć trwa ...,
Czyny Bliskich - pamiętane - płoną w nas jak drwa,
choć Ich nie ma ..., to są z nami ... i wspierają nas!
- nie jesteśmy nigdy sami - także w taki czas ...

przyjdą jeszcze śniegi z deszczem... i zmieni się świat ...,
a na zdjęciach pozostanie ta zima... - sprzed lat ...

Obecny

Pokaż pozostałe

W naszym kościele - Cudowna Stajenka
- przyszły małe dzieci i każde z nich klęka,
tak pragną powitać Jezuska Małego,
chcą być jak najbliżej - zapatrzyć się w Niego!

Nie przyszły tu same, inni też przybyli,
są z nimi pasterze, w tej podniosłej chwili,
owieczki, wielbłądy i osiołek mały
- wszyscy czują powiew niewymownej chwały!

Są też Trzej Królowie - przybyli z daleka,
mają z sobą dary dla Boga - Człowieka,
wszyscy cześć oddają Maleńkiej Dziecinie
- a Wiara i Miłość nigdy nie przeminie!

Wokół świeci gwiazda i światu rozgłasza
- ten Malutki Jezus - to Nadzieja nasza!
przecudne Gloryja! - aniołki śpiewają,
radosną nowinę światu ogłaszają!

I my nie zwlekajmy - witajmy Dziecinę!
i pokłon składajmy, Ta - odkupi winę!...
i Jej zaufajmy... i zanieśmy troski...,
wszystko... polecajmy - Sercu Matki Boskiej!

 

Obecny

Pokaż pozostałe